Laat deze even tot je doordringen. Op de een of andere manier hebben we als ouders het idee meegekregen dat het helpt om kinderen een time-out te geven, te straffen, naar hun kamer te sturen ‘om eens goed na te denken over wat je gedaan hebt’. En het werkt niet! Zeker bij hoogbegaafde kinderen niet, die prikken namelijk ook nog eens feilloos door oneerlijkheid, onzinnigheid en niet consequent zijn heen.
Het gedrag dat je kind laat zien (en dat je in dit geval niet door de beugel vindt kunnen) heeft altijd een achterliggende behoefte. Die komt er alleen vaak zo rottig verpakt uit 
Ten diepste wil ieder kind, en iedere volwassene, het gevoel hebben erbij te horen en van belang te zijn. En als dat niet goedschiks lukt, dan maar kwaadschiks, door lastig gedrag te vertonen. Door straffen e.d. geef je een kind juist de boodschap dat het er niet bij hoort en niet van belang is. Drie keer raden wat daar het effect van is. Juist, meer lastig gedrag. Terwijl een kind dat het gevoel heeft erbij te horen en ertoe te doen het niet nodig heeft om lastig gedrag te vertonen.
Voor de duidelijkheid: ik zeg absoluut niet dat je kinderen maar overal mee weg moet laten komen en dat je alles maar goed moet vinden. Integendeel. Maar de truc is om je boodschap liefdevol en met respect te brengen, zonder de verbinding met je kind kwijt te raken. Een kind dat zich beter voelt, doet het beter! Deze quote komt uit ‘Positive Discipline’ van Jane Nelsen. Hier kun je meer lezen over positive discipline.
[…] is trouwens niet iets wat ik normaal zeg. Ook niet als het niet opschiet en ik het zat ben. Ik geloof niet in straffen, helemaal niet als die straf geen enkele relevantie heeft tot de ‘overtreding’. (“Als je nu […]