Hoogbegaafd opvoeden kan ook gewoon leuk zijn! Zoals gisteren:
Zoonlief gooide een plastic pokebal naar me toen en riep ‘mama, ik kies jou!’. Dat klinkt natuurlijk superlief, maar ik heb inmiddels vaak genoeg Pokemon op tv gezien om te weten dat dat niet was wat hij bedoelde. En dat was ook zo. Ik was een pokemon en hij mijn trainer. En pokemon doen aanvallen in gevechten met andere pokemon.
“Pas maar op, anders evolueer ik straks in Mamamonster”, zei ik, nog niet helemaal zeker van mijn rol. Waarop hij antwoorde: “Nee, dat komt later. Nu ben je Mamania. Doe ‘Ga onder de douche’ op H (broer)!” Dat deed ik blijkbaar niet overtuigend genoeg, want ik kreeg behulpzaam ingefluisterd (door H nota bene) dat ik er beter nog ‘anders krijg je morgen geen schermtijd’ achteraan kon zeggen. Dus ik doe mijn verbeterde aanval en tot mijn verbazing gaat H inderdaad als een speer onder de douche. “Ok, nu ben je geëvolueerd in Mamaniak en heb je een nieuwe aanval geleerd: ’Ga je tandenpoetsen!’. Doe ‘Ga je tandenpoetsen’ op H!”. Voor de zekerheid voeg ik het stukje over schermtijd ook toe. Het werkte.
Maar ja, M moest ook nog douchen. Toen ik mijn aanval op hem deed, zei hij doodleuk “Nee, dat werkt niet op mij, want ik ben je trainer. Terug in je pokebal!”. Dus. Gelukkig had hij zich zo goed vermaakt dat hij ook snel ging douchen. Voor de vorm mocht ik mijn aanvallen nog wel even doen, als ik maar wist dat hij de trainer was.
Kortom, verdiep je eens in de belevingswereld van je kind. Het loont de moeite!
Hoogbegaafde kinderen zijn enorm creatief, hebben een rijke fantasie en kunnen zich goed inleven. Dat zijn dus eigenschappen waar je in de opvoeding op in kunt spelen. Je hoeft echt niet geforceerd overal een spelletje van te maken, maar als zich een kans voordoet: grijp hem. Ik had ook kunnen zeggen (en dat doe ik ook best vaak…) “Nee, nu is het klaar met spelen. Ga onder de douche! Hup!” en dan na een kwartier “Nu sta je nog niet onder de douche!” En daarna moet nummer 2 ook nog… Eigenlijk kost dat veel meer tijd en uiteindelijk is iedereen chagrijnig. Nu hadden we het gezellig en hadden we het hele programma in 20 minuten afgewerkt. Hadden we nog tijd over voor een spelletje 😉
En hoe pak jij zoiets aan? Gebruik jij ook vaak je fantasie? Laat het me weten in de reacties.
PS: Die schermtijd is trouwens niet iets wat ik normaal zeg. Ook niet als het niet opschiet en ik het zat ben. Ik geloof niet in straffen, helemaal niet als die straf geen enkele relevantie heeft tot de ‘overtreding’. (“Als je nu die iPad niet uitzet trek ik het van je schermtijd van morgen af!” vind ik dan wel weer kunnen. Al zijn ook daar betere methodes voor te verzinnen…). Maar blijkbaar vond H het voor zichzelf wel een overtuigend argument. Douchen is geen favoriete bezigheid…
